Usred istorijske pandemije s mjerama fizičke distance, ljudi počinju da žale zbog „gubitka“ svog prethodnog života. Roditelji na Facebook stranici počinju da „žale“ za gubitkom rođendanskih žurki svoje djece ili maturske večeri. Objavljuju slike starih dobrih dana kada su njihova djeca bila okružena prijateljima, i kada nijesu morala osjetiti distancu.
Tokom vanrednog stanja neke škole nisu organizovale nastavu za djecu s invaliditetom, tvrde roditelji koji su se javili CINS-u, iako su to morale da urade.
Majka sam dvoje djece i korisnica sam električnih kolica. Možete zamisliti koliko čuđenja to izaziva. Neki ljudi i dalje žive u mračnom dobu, pa zapanjeno zure kad vide korisnicu kolica u autobusu.
U prvih nekoliko godina trudite se da ne izgubite tlo pod nogama i da držite glavu iznad vode. Suočavate se s činjenicom da svi roditelji djece s invaliditetom nemaju baš toliko toga zajedničkog, kao što ste ranije mislili.
Lično iskustvo
„Socijalno se distanciram još od osnovne škole.“, započinje priču Keli Dager (Kelly Dougher).
Čujemo ušima, ustima govorimo, očima gledamo, a mozgom slušamo i vidimo! Uredan sluh i kvalitetno slušanje su preduslovi za razvoj govora.
Ovo je vrijeme kada ste djecom više i duže da obratite pažnju na njihova čula.
